Nytt perspektiv

I dag har eg opplevd noko særs få kan kjenna seg att i. Eg er faktisk den einaste eg veit om som har gjort dette. Dessverre er det nok ikkje noko å vera stolt av, heller flau? Heldigvis eig eg ikkje skam for det eg gjorde. Eg tykte heller det var morosamt. Så mange gonger har eg gått og tenkt på at det faktisk kunne skje, og ofte har eg frykta det og. Det var tilfellet i dag og, og derfor tenkte eg at eg skulle vera på den sikre sida, og hindre dette i å kunne skje. Dessverre var det nett dette som gjorde at det hende.

No undrast du kanskje kva eg har gjort. Det kan eg godt forstå, og derfor er eg særs frista til å ikkje fortelja det no. Eg vil faktisk stilla eit ultimatum, sånn berre for morosamt! Tanken høyrdes så festlig ut at eg greier ikkje la vera. Derfor seier eg som så:

Dersom eg får 24 kommentarar (eller meir) på denne bloggen, skal eg fortelja kva eg opplevde.

Irriterande blog? For ein gongs skuld kommenterer kanskje fleire av dei som er innom sida mi? Eller? Eg kan i alle fall håpa. Kanskje er det nokre nysgjerrige sjeler der ute som berre ventar på å få veta kva ei jente frå Lye kan ha opplevd ein torsdag i slutten av mars. Vel, vent og sjå, og kommentér gjerne... ;)

- Dette vert spanande, gutar og jenter!